U2 - POPMART TOUR THESSALONIKI GREECE 26-09-1997 ( I WAS THERE !!!!!)

Η συναυλία των U2 στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η πρώτη τους στην Ελλάδα, δεν ξεχνιέται εύκολα. Όχι μόνο από τους τυχερούς που βρέθηκαν εκεί, αλλά και από όλους όσους έζησαν την τρέλα εκείνων των ημερών στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 1997.

Όσο οι U2 έκαναν ολιγοήμερες διακοπές στην Ελούντα της Κρήτης, περιμένοντας να στηθεί η σκηνή στη Θεσσαλονίκη, ένα θρίλερ παιζόταν στα σύνορα: οι τελωνειακοί απεργούσαν και οι νταλίκες που μετέφεραν τον εξοπλισμό του συγκροτήματος από την προηγούμενη συναυλία στο Σαράγεβο δεν μπορούσαν να περάσουν. Ύστερα από επτάωρες διαπραγματεύσεις πέρασαν οι νταλίκες, όχι όμως και οι εκατοντάδες φίλοι των U2 από τη Βουλγαρία, τη ΠΓΔΜ και άλλες βαλκανικές χώρες, που έμειναν με τα εισιτήρια στο χέρι…

Η συναυλία της Παρασκευής 26 Σεπτεμβρίου 1997 ήταν η αποκορύφωση ενός πολυήμερου πάρτι που είχε στηθεί στην πόλη, με δωρεάν συναυλίες (θυμάμαι το προηγούμενο βράδυ τους Leningrad Cowboys κάτω από τον Λευκό Πύργο), καλλιτέχνες του δρόμου, σελέμπριτις και ανθυποσελέμπριτις κάθε είδους να κάνουν πασαρέλα με μπλουζάκια U2, τα μπαρ να παίζουν «Sunday Bloody Sunday» μέχρι να λιώσει το CD, και όλα αυτά με την – ημιτελή λόγω… τελωνείου – κίτρινη αψίδα της σκηνής των U2 να δεσπόζει στο λιμάνι ως σημείο αναφοράς.

Δωμάτιο ξενοδοχείου δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, τέσσερις γιγαντοοθόνες που θα μετέδιδαν τη συναυλία είχαν στηθεί στον Λευκό Πύργο, την Πλατεία Αριστοτέλους, τον Εύοσμο και την Καλαμαριά, και όλες οι ταράτσες γύρω από το λιμάνι ήταν «ρεζερβέ».

Το πρωί της Παρασκευής ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται στις 18 εισόδους του συναυλιακού χώρου από τις επτά. Φτάνοντας σε μία από αυτές με την παρέα μου στις 10.30, η κοσμοσυρροή και η ζέστη ξεκινούσαν την ανοδική τους πορεία, που θα κορυφωνόταν λίγο μετά τις 16.00, όταν άνοιξαν οι πύλες. Είναι η στιγμή που ξεχνάς πείνα, δίψα, κούραση και αρχίζεις το τρέξιμο για μια καλή θέση κοντά στο συγκρότημα. Με τη βοήθεια της τύχης – και της ατυχίας εκείνων που μπήκαν πριν από εμάς αλλά δεν είδαν το «μαγικό πορτάκι» αριστερά της σκηνής – βρεθήκαμε σε έναν περιφραγμένο χώρο μπροστά από τον διάδρομο που ένωνε την κεντρική σκηνή με τη δευτερεύουσα (το λεγόμενο b-stage, που έκτοτε έγινε κανόνας σε όλες σχεδόν τις μεγάλες συναυλίες). Από εκεί είδαμε τους Έλληνες Echo Tattoo (εσύ έκεις τατού;) και τον Νίκο Πορτοκάλογλου να τραγουδάει «Τα Καράβια μου Καίω» με φόντο τα δεξαμενόπλοια και τους γερανούς του λιμανιού.

Οι U2 εμφανίστηκαν στις 21.20 μέσα από τον κόσμο, διασχίζοντας έναν στενό διάδρομο ανάμεσα σε κάγκελα, όπως γίνεται στις ΗΠΑ με τους σταρ μποξέρ πριν ανέβουν στο ρινγκ. Μποξέρ ήταν ντυμένος ο Μπόνο, αλλά και οι υπόλοιποι δεν πήγαιναν πίσω με τις κιτς στολές τους, που υπηρετούσαν το θέμα της περιοδείας Popmart: την pop art αισθητική, τη σάτιρα στον υπερκαταναλωτισμό και τη χλιδή.

Όταν φωτίστηκε η τεράστια οθόνη, η μεγαλύτερη που είχε χρησιμοποιηθεί μέχρι τότε σε συναυλία, ξεκίνησε ένα multimedia υπερθέαμα, με τραγούδια από το 1980 (το «I Will Follow» από το πρώτο άλμπουμ των U2, «Boy») μέχρι το 1997 («Mofo», «Discotheque» και άλλα από το τελευταίο τους, το «Pop») να δένουν άψογα με εικαστικές δημιουργίες θρύλων της pop art όπως ο Άντι Γουόρχολ, ο Ρόι Λίχτενσταϊν ή ο Κιθ Χάρινγκ. Μία παραγωγή κόστους 650 εκατ. δραχμών, για την οποία ο κάθε θεατής είχε πληρώσει 4.000 δραχμές (μετατρέψτε τα σε ευρώ και κλάψτε). Ζήτω η Πολιτιστική Πρωτεύουσα!

Για την ιστορία, το set list ήταν το ακόλουθο: Mofo, I Will Follow, Gone, Even Better Than The Real Thing, Last Night On Earth, Until The End Of The World, New Year’s Day, Pride (In The Name Of Love), I Still Haven’t Found What I’m Looking For, All I Want Is You, Desire, Sugar Sugar (σε καραόκε από τον Edge), Miami, Bullet The Blue Sky, Please, Where The Streets Have No Name, Discotheque, If You Wear That Velvet Dress, With Or Without You, Hold Me Thrill Me Kiss Me Kill Me, One, Staring At The Sun.

Πίσω στην Αθήνα, το βίντεο κατέγραφε τις σπαρταριστές ζωντανές συνδέσεις του ΣΚΑΪ, με τον Νίκο Ευαγγελάτο να προσπαθεί να βγάλει άκρη με τον απεσταλμένο του καναλιού, Μάκη Πουνέντη ο οποίος, εξορισμένος πιθανότατα σε μια ταράτσα, δεν μπορούσε να δει καλά το χώρο της συναυλίας. Τα φώτα έσβησαν, τα μεγάφωνα άρχισαν να παίζουν το «Pop Muzik» των Μ από το 1979, ο Ευαγγελάτος ρωτούσε τον Πουνέντη αν η μουσική είναι ζωντανή ή από CD και εκείνος απαντούσε «όλο το πρόγραμμα είναι ζωντανό, δεν υπάρχει καθόλου από CD, είναι μπάντα μουσική». Οι οθόνη έδειχνε τους U2 να βγαίνουν μέσα από τον κόσμο και εκείνος διάβαζε στοιχεία για το μήκος των καλωδίων και τον αριθμό των καναλιών ήχου. Ο Ευαγγελάτος δεν ήξερε αν οι εικόνες με τους U2 να ανεβαίνουν στη σκηνή ήταν από τη Θεσσαλονίκη ή μαγνητοσκοπημένες από άλλη συναυλία, μιλάμε για υπέροχες στιγμές που μπορείτε να τις δείτε στο παρακάτω βίντεο:

Κορυφαία τηλεοπτική μορφή των ημερών ήταν ο Κρητικός γιατρός που θεράπευσε τη φαρυγγίτιδα του Μπόνο (η φωνή του είχε κλείσει στη συναυλία του Σαράγεβο). Ένας συμπαθέστατος μακρυμάλλης με βαριά προφορά, που έλεγε για τις ενέσεις που του έκανε και διαπίστωνε πως «τουλάχιστον οι Έλληνες γιατροί θα του μείνουν αξέχαστοι». Ο Μπόνο όντως τον ευχαρίστησε από σκηνής και έκανε ειδική μνεία στους Έλληνες γιατρούς.

Σε ένα άλλο από τα σκόρπια κλιπς που διασώθηκαν ψηφιακά από τη βιντεοκασέτα που διατηρούσε στο αρχείο του το ελληνικό fan club των U2, Desire, βλέπουμε τον Μπόνο να κατεβαίνει τις σκάλες του αεροπλάνου στο Ηράκλειο χαιρετώντας με «gia sas, gia sas» και τον ντράμερ Λάρι Μάλεν Τζούνιορ να μιλάει για «sunshine, beautiful girls» και χάσιμο της συναυλιακής τους παρθενιάς στην Ελλάδα.

Στο ίδιο αεροδρόμιο, αλλά μετά την πτήση επιστροφής από τη Θεσσαλονίκη, ο Μπόνο μιλάει στις κάμερες για την «καλύτερη βραδιά της ζωής» του. «Απόψε ήταν ένα μεγάλο δώρο για εμάς. Παίρναμε από τον κόσμο περισσότερα από όσα δίναμε. Ένα πολύ, έξυπνο, σκεπτόμενο, γενναιόδωρο κοινό». Μόνο το κασκόλ του ΠΑΟΚ που φορούσε από πιτσιρικάς πηγαίνοντας σχολείο στο Δουβλίνο δεν μας έδειξε… Αλλά σε κάτι τέτοιες μαλαγανιές ο Ιρλανδός είναι μανούλα. Θα τον δείτε στο τέλος αυτού του βίντεο, με ρεπορτάζ της ΕΡΤ3 και του Star.

FULL CONCERT

PLEASE

                                  IF YOU WEAR THAT VELVET DRESS

                                            POPMART TOUR EDMONTON 1997

                                                ONE \ STARING AT THE SUN  
Έχουν περάσει  χρόνια από τότε.  Προσπαθώ να ξαναφέρω στη μνήμη μου όλες τις εικόνες εκείνης της μοναδικής βραδιάς. Είναι δύσκολο. Πάντοτε όμως προσπαθώ.