DEPECHE MODE - LIVE AT TERRA VIBE , MALAKASA-ATHENS (01-08-2006)
ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΘΗΝΑ OΠOTE ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ , ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΗΣΙ .....
ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ DEPECHE MODE.... SUPER H ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ H ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ .... ΑΜΗΝ.....ΕΙΧΑΝ ΠΑΙΞΕΙ ΤΟ PHOTOGRAPHIC ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΤΟΥ GROUP... EAN EIXAN KANEI KAI ENA ENCORE MORE, ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ.....
ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥΣ , ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ PHOTOS BY ROCKING.GR (THANKS)......
I WAS THERE.....ENJOY.....
Depeche Mode Live in Athens 2006 - Full Concert
ΣTO ROCKING.GR O ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΓΚΑΣ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΤΟΤΕ
(PHOTOS ΒΥ ΝΙΚΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ)
THANKS......
Αν κάποιος επέλεγε τη σημαντικότερη συναυλία αυτού του καλοκαιριού, θα ήταν χωρίς αμφιβολία η εμφάνιση των Depeche Mode στη Μαλακάσα. Οι λόγοι προφανείς: Μαζική προσέλευση κόσμου, ανεπανάληπτο show, τρομερά συναισθήματα, ένας Gahan από άλλο πλανήτη και φυσικά 3 λέξεις: Playing The Angel, ή καλύτερα "Touring The Angel"!
Το Terra Vibe άνοιξε τις πόρτες περίπου στις 17:30, με τον κόσμο ήδη να έχει σχηματίσει ουρά και τα λεωφορεία να καταφτάνουν ασταμάτητα από όλη την Ελλάδα, μεταφέροντας τα μέλη (επίσημα και μη) ενός από τα μεγαλύτερα fan club του γκρουπ παγκοσμίως. Το αίσθημα της προσμονής στο κάτω μέρος του στομαχιού ήρθε νωρίτερα από κάθε άλλη φορά. Στις 19:00 περίπου εμφανίστηκαν στη σκηνή οι ηλεκτρονικοί κύριοι Schiller, προσφέροντας, σε λάθος timing (θα έπρεπε να έχουν ανταλλάξει σειρά με τους Raveonettes), τις ατμοσφαιρικές μελωδίες τους. Η αλήθεια είναι πως πολύς κόσμος δεν τους πρόλαβε, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος, ελέω κίνησης και πολυκοσμίας. Αν βρεθήκατε στη δύο χιλιομέτρων ουρά στα διόδια, ξέρετε πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Κατά γενική ομολογία, πάντως, η εμφάνιση τους ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Στη συνέχεια στο stage ανέβηκαν οι Raveonettes, που θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο ως support στους White Stripes (πονεμένη ιστορία για τους Αθηναίους) παρά σε εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ στο Terra Vibe. Αν και η παρουσία τους ήταν αρκετά καλή, συνάντησαν πλήρη αδιαφορία από το κοινό που περισσότερο ενδιαφερόταν για το αν θα πιάσει μια καλή θέση για τους Depeche που ακολουθούσαν. Στην πραγματικότητα λίγοι είναι αυτοί που θα παραδέχονταν πως οι Raveonettes είχαν ιδιαίτερη όρεξη να παίξουν, αφού έδιναν την εντύπωση πως δεν κατέβαλλαν καθόλου προσπάθεια να κερδίσουν το ενδιαφέρον του κόσμου. Οι ουρές για τη μπύρα και για τις τουαλέτες απασχολούσαν ίσως περισσότερα άτομα... Είπαμε, λάθος timing και για άλλη μια φορά οι διοργανωτές έδειξαν πως παρά την εμπειρία τους αποτυγχάνουν να πιάσουν τα vibes του κοινού.
Όταν επιτέλους οι Raveonettes τελείωσαν (ένα γεγονός που πέρασε τελείως απαρατήρητο) οι οθόνες μας ενημέρωσαν πως σε μισή ώρα (δηλαδή στις 21:30) θα συμβεί αυτό για το οποίο σαν κουνούπια στον Έβρο (!) συρρεύσαμε στο Terra Vibe... Ναι, δεν ήταν όνειρο, οι Depeche Mode ήταν πλέον θέμα ολίγων λεπτών! Όταν τα φώτα έσβησαν, τίποτα δε θα μπορούσε να μας έχει προετοιμάσει για ό,τι θα ακολουθούσε.
Η μικρή εισαγωγή έδωσε τη θέση της στα πρώτα «πριόνια» από το "A Pain That I'm Used To", το εναρκτήριο κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο, "Playing The Angel". Το ταξίδι μόλις άρχισε. Από 'δω και στο εξής δε θα μπορώ να μιλήσω για τεχνικές αηδίες αλλά μονάχα για συναισθήματα... Ρίγος στο πρώτο ξέσπασμα, ακούγοντας το Dave Gahan να κάνει αυτό για το οποίο γεννήθηκε: να μας ταξιδεύει! Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι μας γίνεται, οι οθόνες δεξιά και αριστερά από τη σκηνή αρχίζουν να παίζουν με τα εσώψυχα μας, ανακατεύοντας φιλτραρισμένες εικόνες από το live με λέξεις και ψυχεδελικά τοπία, λες και κάποιος τρελός είχε μπροστά του ένα φύλλο χαρτί και το γέμιζε με τις σκόρπιες σκέψεις του, ακούγοντας το θαυμάσιο soundtrack που μας προσέφεραν οι Depeche Mode... Κάπου εκεί το κομμάτι τελειώνει...
Ο Dave μας καλησπερίζει... Ένας ηλεκτρικός ήχος μας παίρνει ό,τι απόμεινε από το μυαλό μας... "A Question Of Time"... Τα χέρια ψηλά, άλλοι χειροκροτούν, άλλοι τραγουδούν. Μια ρευστή μάζα από ανθρώπους να δονείται ρυθμικά. Και τότε, ανάμεσα στις κοφτές εικόνες του Gahan και στα κοντινά zoom στην κιθάρα του Gore, το "Playing The Angel" επανέρχεται με το "Suffer Well". Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος γύρω μου που να μην τραγουδά, όπως άλλωστε και σε όλο το υπόλοιπο live. Έτσι και στο "Precious" που ακολουθεί. Και στο "Walking In My Shoes".
Τα φώτα σβήνουν και στις οθόνες εμφανίζεται μια λέξη: "Sex". Είναι η ώρα για τα "Stripped", "Home" και "Judas". Πλέον βλέπω δάκρυα. Δεν ξέρω αν είναι δικά μου ή των διπλανών μου αλλά δε με νοιάζει γιατί οι Depeche έχουν σκοπό να με αποτελειώσουν. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω αν αυτό που ακούω είναι αυτό που νομίζω... "In Your Room". Τώρα πια υπάρχουν μόνο συναισθήματα που σαν από ένα σκοτεινό συρτάρι βγαίνουν στην επιφάνεια για να με πνίξουν, γλυκά, πικρά, δεν έχει σημασία. Μια βαθειά ανάσα.
Μετά την ανάμνηση, η οργή: Με το "John The Revelator" το group πυροβολεί, όσο λίγοι έχουν τολμήσει, τον τρόμο που προσπαθούν να μεταδώσουν τα διάφορα fan club του θεού στους πιστούς τους ντύνοντας το λόγο των προφητών με ψέματα. Ας τους πούμε πως έξω απ' το μαντρί υπάρχει λύκος μη τυχόν και φύγουν τα πρόβατα... Δε θα ασχοληθούμε μαζί τους περισσότερο από 4 λεπτά όμως, αφού έχουμε να ακούσουμε πολλά πράγματα ακόμα. "I Feel You", "Behind The Wheel", αλλά και το υπέροχο "World In My Eyes" που ξεσηκώνει το κοινό ίσα ίσα για να απογειωθεί στο "Personal Jesus". Εκεί που όλοι μαζί σηκώνουμε τα χέρια στον ουρανό (που για κάποιους είναι ψηλά, για άλλους είναι ακριβώς δίπλα τους) και φωνάζουμε "Reach Out, Touch Me"... Όταν τα λόγια δε χρειάζονται όμως, αρκεί η σιωπή. Που μόνο σιωπή όμως δεν ήταν, όταν 20.000 άτομα έκαναν το Dave Gahan να τους αφήσει να τραγουδήσουν:
"All I ever wanted,
all I ever needed is here
in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm"...
Το show φαινομενικά τελειώνει, αλλά όλοι ξέρουν πως οι Depeche Mode θα επιστρέψουν πολύ σύντομα να μας δώσουν μια τελευταία γροθιά στο στομάχι. Το encore περιλαμβάνει τα "Shake The Disease", "Photographic" (όπου έγινε χαμός) και το κερασάκι στην τούρτα "Never Let Me Down Again".
Φεύγουμε από το Terra Vibe χωρίς να έχουμε καταλάβει πότε πέρασε η ώρα. Λίγη σημασία έχει όμως αν δεν έπαιξαν αρκετά, αν δεν ακούσαμε κάποιο κομμάτι που θα θέλαμε, άλλωστε είναι τόσα πολλά που εκ των πραγμάτων θα ήταν αδύνατο να παιχτούν όλα... Ίσως το "Freelove"; Το "Nothing's Impossible"; Δεν πειράζει, οι Depeche Mode μας έδωσαν να καταλάβουμε πως η μουσική οφείλει να σε κάνει να νιώθεις, να θυμάσαι, να αγαπάς, να μισείς ακόμα. Η μουσική των D.M. δε μπορεί να περάσει απαρατήρητη, δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί σα «χαλί» στο ραδιόφωνο. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την αφήσεις να μπει στην καρδιά σου και να σου προσφέρει απλόχερα αυτά που μόνο εσύ αντιλαμβάνεσαι. Το άρθρο αυτό καταγράφει μονάχα ό,τι ένιωσε (τουλάχιστον ό,τι μπορεί να περιγράψει απ' αυτά που ένιωσε) μια από τις είκοσι χιλιάδες χαμένες ψυχές που βρέθηκαν στη Μαλακάσα εκείνη τη μαγική νύχτα της πρώτης Αυγούστου.
"I'm taking a ride with my best friend"...
Υ.Γ.: Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αφιερώσω το άρθρο αυτό στους Laissez Faire που έκαναν την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση στο φεστιβαλ του Άρδα και είναι "some of my best friends"... Ειδικά στο Γιαννάκη που περάσαμε πέντε υπέροχα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τώρα φεύγει φαντάρος, αλλά και σε όλα τα παιδιά που έκαναν όμορφη τη ζωή μου. Αυτοί ξέρουν...
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-1106131-1357236478-2407.jpeg.jpg)
Depeche Mode – Touring The Angel - 1st August 2006 - Terra Vibe, Athens, Greece
Label:
Live Here Now – 010806 DMLHNCD47, Live Here Now – DMLHNCD47, Mute – 010806 DMLHNCD47, Mute – DMLHNCD47
Series:
Format:
Country:
Genre:
Tracklist
| 1-01 | Intro | 1:57 | |||
| 1-02 | A Pain That I'm Used To | 4:14 | |||
| 1-03 | A Question Of Time | 4:33 | |||
| 1-04 | Suffer Well | 3:56 | |||
| 1-05 | Precious | 4:39 | |||
| 1-06 | Walking In My Shoes | 6:25 | |||
| 1-07 | Stripped | 5:38 | |||
| 1-08 | Home | 6:12 | |||
| 1-09 | It Doesn't Matter Two | 3:05 | |||
| 1-10 | In Your Room | 5:32 | |||
| 1-11 | John The Revelator | 3:44 | |||
| 2-01 | I Feel You | 7:04 | |||
| 2-02 | Behind The Wheel | 5:20 | |||
| 2-03 | World In My Eyes | 5:35 | |||
| 2-04 | Personal Jesus | 7:23 | |||
| 2-05 | Enjoy The Silence | 10:14 | |||
| Encore | |||||
| 2-06 | Shake The Disease | 6:40 | |||
| 2-07 | Photographic | 4:01 | |||
| 2-08 | Never Let Me Down Again | 7:15 |
Comments